صفت bind به شما اجازه می دهد کخ در روند پردازش model binder و پارامتر های دریافتی شما از طریق یک اکشن  مدیرت داشته باشید.

زمانی که پارامتر ها را Exclude می کنید یعنی با آنها اجاز مقدار دهی شدن را نمی دهید.

زمانی که پارامتبرها را Include می کنید یعنی به آنها اجازه مقداری دهی را می دهید.

راهی بهتر از bind وجود دارد، که از ViewModel ها یا همان DTO استفاده کنید و تنها پارامتر ها ورودی مورد نیاز را دریافت کنید.