از سری آموزش برنامه نویسی جاوا از سایت آموزش برنامه نویسی در خدمت شما هستیم. در این قسمت می خواهیم به طور مفصل در مورد انواع داده ها در جاوا صحبت کنیم، با سایت آموزش برنامه نویسی همراه باشید.متغیرها برای رزرو مکان در حافظه برای ذخیره سازی مقادیر استفاده می شوند. به این معنی که وقتی یک متغیر تعریف می شود در واقع کمی فضا در حافظه به آن زرو می شود.بر اساس نوع داده متغیر، سیستم عامل به متغییر حافظه اختصاص می دهد و تشخیص می دهند که چه داده هایی می توانند در حافظه رزرو شده ذخیره شوند.(منظور از نوع داده نوع مقداری است که داخل متغییر قرار می گیرد)نوع داده در دسترس در جاوا عبارتند از :

نوع داده اصلی (Primitive Data Types)

نوع داده ارجاعی (Reference/Object Data Types)

هشت نوع داده اصلی وجود دارد که به وسیله جاوا پشتیبانی می شود . نوع داده های اصلی از قبل به وسیله زبان تعریف شده هستند و با کلمات کلیدی نامگذاری شده اند. توضیحات ۸ نوع داده ی اصلی در زیر آمده اند:byte

۸ بیتی علامت دار

کمترین مقدار ۱۲۸- (۷^۲-) بیشترین مقدار ۱۲۷ (۱-۷^۲)

مقدار پیش فرض صفر

نوع داده که byte برای صرفه جویی فضا در آرایه های بزرگ استفاده می شود. یعنی استفاده از نوع داده byte به جای integer باعث صرفه جویی در مصرف حافظه می شود چون byte چهار بار کوچکتر از int است.

مثال byte a=100 و byte b=-50

Short

۱۶ بیتی علامت دار

کمترین مقدار ۳۲۷۶۸- (۱۵^۲-) بیشترین مقدار ۳۲۷۶۷ (۱-۱۵^۲)

مقدار پیش فرض صفر

نوع داده short نیز مثل بایت می تواند برای صرفه جویی در حافظه استفاده شود.

مثال short a=10000 و short b=-20000

int

۳۲ بیتی علامت دار

کمترین مقدار ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۸- (۳۱^۲-) بیشترین مقدار ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۷ (۱-۳۱^۲)

مقدار پیش فرض صفر

به طور کلی int به عنوان نوع داده پیش فرض برای مقادیر صحیح استفاده می شود مگر اینکه ملاحظاتی درباره حافظه وجود داشته باشد.

مثال int a=100000 و short b=-200000

Long۶۴ بیتی علامت دار

کمترین مقدار -۹,۲۲۳,۳۷۲,۰۳۶,۸۵۴,۷۷۵,۸۰۸ (-۲^۶۳)

بیشترین مقدار ۹,۲۲۳,۳۷۲,۰۳۶,۸۵۴,۷۷۵,۸۰۷ (۲^۶۳ -۱)

این نوع داده زمانی استفاده می شود که طیف وسیع تری از int مورد نیاز باشد.

مقدار پیش فرض صفر

به طور کلی int به عنوان نوع داده پیش فرض برای مقادیر صحیح استفاده می شود مگر اینکه ملاحظاتی درباره حافظه وجود داشته باشد.

مثال long a = 100000L , long b = -200000L

Float

نوع داده float با دقت ۳۲ بیتی و علامت دار

float عمدتا برای صرفه جویی در حافظه در آرایه های بزرگ از اعداد اعشاری مورد استفاده قرار می گیرد.

مقدار پیش فرض ۰f است.

نوع داده float هرگز برای مقادیر دقیق مانند ارز استفاده نمی شود.

به عنوان مثال: F1 = 234.5f float

Double

نوع داده double دقت ۶۴ بیتی دارد.

این نوع داده به طور کلی به عنوان نوع داده پیش فرض برای مقادیر اعشاری استفاده می شود.

نوع داده double هرگز نباید برای مقادیر دقیق مانند ارز مورد استفاده قرار گیرد.

مقدار پیش فرض ۰d است.

به عنوان مثال: double d1 = 123.4

Boolean

نوع داده boolean یک بیت از اطلاعات را نشان می دهد.

تنها دو مقدار ممکن برای Boolean وجود دارد: true and false (درست و نادرست).

این نوع داده به عنوان یک پرچم ساده استفاده می شود که درست / نادرست بودن شرایط را پیگیری می کند.

مقدار پیش فرض false است.

به عنوان مثال: boolean one = true

Char

نوع داده char یک کاراکتر یونیکد ۱۶ بیتی است.

حداقل مقدار ‘\u0000’ (یا ۰) است.

حداکثر مقدار ‘\ uffff ‘(یا ۶۵۵۳۵) است.

نوع داده کاراکتر برای ذخیره هر کاراکتری مورد استفاده قرار می گیرد.

به عنوان مثال: char letterA =’A’

نوع داده ارجاعی (Reference Data Types ) :

متغیرهای مرجع با استفاده از سازنده های تعریف شده از کلاس ایجاد می شوند. آنها برای دسترسی به اشیاء استفاده می شوند. این متغیرها از یک نوع خاص تعریف شده اند که نمی تواند تغییر کنند.

اشیاء کلاس انواع مختلف از متغیرهای آرایه تحت نوع داده مرجع آمده است.

مقدار پیش فرض هر متغیر مرجع null ( تهی) است.

یک متغیر مرجع می تواند برای ارجاع به هر شی از انوع تعریف شده و یا هر نوع سازگار مورد استفاده قرار گیرد.

مثال: Animal animal = new Animal(“giraffe”);

منبع : آموزش برنامه نویسی