من باید یک اعترافی کنم. من یک برنامه نویس ستاره نیستم. یک هکر هم نیستم. هیچ کس تا به حال من را جادوگر ندانسته است. با این وجود، من به این حقیقت افتخار می کنم که من یک برنامه نویس خوب و ثابت هستم. برنامه نویسی هستم که حتی بدون وجود القاب خیره کننده، در حرفه خود سخت کار می کند و واقعا از آن لذت می برد.

برنامه نویس یا جادوگر یا نینجا یا راک استار

من هر هفته می بینم که با برنامه نویس هایی همچون نینجا تماس گرفته می شود. از نظر من این افراد خطوط کد نویسی را با دقت باور نکردنی انجام می دهند. من راجع به ستاره های راک تکنولوژی مقالاتی خوانده ام که تصور می کنم تابع ها را به زیبایی تکنوازی «راهی به بهشت» می نویسند. من می شنوم که مردم کلمه هکر (و کلماتی از این قبیل) را طوری به زبان می آورند که انگار چیزی را به بخش های کوچک تقسیم می کنند یا اینکه فکر می کنند راه خود را در یک سیستم غیرمجاز باز کردن چیزی خوبی است.

در ضمن نباید آن ساحران حیرت آور را فراموش کنیم که هیچ چیز را با جادوی خود، به یک چیز خاص تبدیل می کنند و باعث تعجب همگان می شوند. با وجود چنین نام های جالب و مهارت های افسانه ای مفهومی در زمینه برنامه نویسی، قطعا به نظر می رسد که الگوهایی وجود دارد که تمام برنامه نویس ها باید آن را مدل و الگوی خود قرار دهند. اما اگر شما، مانند من، خود را به این القاب ربط ندهید چه می شود؟ اگر شما حساسیت یک جادوگر- هکر-  نینجا- راک استار را نداشته باشید، کار اشتباهی انجام می دهید؟ البته که نه!

الگوهای واقعی (کسل کننده ها)

من اعتراف می کنم که در عوض خودبینی، ریسک زیاد و بدی های هیجان انگیز که می تواند منجر به راه حل های جادویی شود، الگوهای سطح پایین تری دارم. من به عنوان یک برنامه نویس بیشتر به کتابدار، دانشمند، هنرمند و نجار وابسته هستم. این القاب در مقایسه با یک جادوگر- هکر- نینجا- راک استار، قطعا کمی کسل کننده به نظر می رسد. اما قطعا هیچ چیز اشتباهی یا هیچ گونه ایرادی درباره آنها وجود ندارد.

چون وقتی نوبت به برنامه نویسی و ساخت محصولات بزرگ می رسد، من سبک زندگی یک جادوگر- هکر- نینجا- راک استار را نمی خواهم. من شهرت را نمی خواهم. من نمی خواهم هر شب تا 4 صبح بیدار بمانم و بسوزم. هیچ نوع طلسم جادویی برای درمان بیماری کدهای من وجود ندارد.

الگوهای کسل کننده برنامه نویسی مانند کتابدار، دانشمند، هنرمند و نجار

در عوض، مانند یک کتابدار، من از سکوت و نظم لذت می برم. وقتی کدها به خوبی تنظیم شده اند، همه چیز به راحتی پیدا می شود و کمتر احتمال از بین رفتن آنها وجود دارد، بنابراین مانع هر نوع صدا و غصه ای می شود. من مانند یک دانشمند از تحلیل کردن مشکلات لذت می برم، زاویه های مختلف را برای حل کردن کدها امتحان می کنم و سپس یافته های خود را به اشتراک می گذارم. من می خواهم بدانم اوضاع چطور کار می کند و می خواهم دیگران از آن درک منفعت ببرند.

مانند یک هنرمند باید گاهی اوقات خارج از چارچوب فکر کنم، خلاقیت داشته باشم و بتوانم چیزهای انتزاعی را ببینم. می خواهم نقص ها را به آغوش بکشم. مانند یک نجار، واقعا از ساختن اشیا لذت می برم. گاهی اوقات این به معنی دنبال کردن یک برنامه خاص است و در بعضی موارد دیگر با هر چیزی که در دست دارید کار می کنید.

برنامه نویسی با ویژگی های خاص

شرط می بندم افراد زیادی در این دنیا وجود دارند که درست مانند من فکر می کنند. می بینید که این کلمات و القاب درباره شغل هایی مانند برنامه نویسی، به طور احمقانه ای کاملا غیرعمدی استفاده می شود. این القاب هیچ معنی ندارند، با این وجود اغلب از آنها برای توصیف پست های شغل به ظاهر جذاب استفاده می شود. بعضی از افراد طعنه می زنند که چطور استفاده از این زبان ویژه اصلا شروع شد. اما بسیاری از افراد در تعجب هستند که چرا نمی توانند خود را به یک جادوگر- هکر- نینجا- ستاره راک ربط دهند.

نتیجه گیری

به آن افرادی که چنین حسی دارند، بهتر است بگویم که به این چیزها گوش ندهند. القاب را نادیده بگیرند. اگر یک شغل را با این القاب دیدید، به سرعت از محل دور شوید. این حقیقت که شما یک جادوگر- هکر- نینجا- راک استار نیستید را با لذت بپذیرید. احتمالا شما در حال حاضر یک برنامه نویس عالی هستید که بدون نیاز به القاب فریبنده، کارهای عالی انجام می دهد.